ماژول‌های دوربین در سیستم‌های صدور بلیت حمل و نقل عمومی: تغییر نحوه سفر ما

ساخته شده در 11.13

حمل و نقل عمومی ستون فقرات تحرک شهری است و سیستم‌های صدور بلیط قهرمانان ناشناخته آن هستند—تا زمانی که تأخیرها، صف‌های طولانی یا تقلب جریان را مختل کنند. برای دهه‌ها، مسافران به بلیط‌های فیزیکی، نوارهای مغناطیسی و حتی پول نقد وابسته بودند، اما این روش‌ها کند، مستعد خطا و پرهزینه برای نگهداری هستند. امروز، یک انقلاب خاموش در حال وقوع است: ماژول‌های دوربین در حال بازتعریف صدور بلیط هستند و فرآیندهای دست و پاگیر را به تجربیات یکپارچه، ایمن و کاربرپسند تبدیل می‌کنند. این فقط درباره "اسکن یک کد" نیست—بلکه درباره استفاده از هوش بصری برای حل بزرگ‌ترین مشکلات صنعت، از زمان‌های انتظار طولانی تا تقلب در بلیط است. بیایید به بررسی چگونگی شکل‌گیری فناوری دوربین در صدور بلیط حمل و نقل عمومی، کاربردهای اصلی آن و اینکه چرا به سرعت در حال تبدیل شدن به یک نیاز ضروری برای شهرهای سراسر جهان است، بپردازیم.

انتقال از بلیت‌فروشی سنتی به بلیت‌فروشی بصری: چرا ماژول‌های دوربین مهم هستند

قبل از ورود ماژول‌های دوربین به صحنه، صدور بلیت حمل و نقل عمومی با سه چالش مداوم مواجه بود: ناکارآمدی، ناامنی و تجربه کاربری ضعیف. بلیت‌های فیزیکی نیاز به بررسی دستی داشتند که منجر به ایجاد گلوگاه‌ها در ساعات شلوغی می‌شد. کارت‌های مغناطیسی اغلب دچار مشکل می‌شدند (به عنوان مثال: دیمگنت شدن از کیس‌های گوشی) و جعل آن‌ها آسان بود. حتی سیستم‌های بدون تماس اولیه، مانند کارت‌های RFID، به خواننده‌های اختصاصی وابسته بودند که هزینه‌های سخت‌افزاری را افزایش می‌داد و انعطاف‌پذیری را محدود می‌کرد.

ماژول‌های دوربیناین مسائل را با استفاده از داده‌های بصری حل کنید—مؤثرترین و چندمنظوره‌ترین شکل اطلاعات. بر خلاف RFID یا نوارهای مغناطیسی، دوربین‌ها به کارت‌ها یا خواننده‌های تخصصی نیاز ندارند؛ آن‌ها می‌توانند کدهای QR، بارکدها و حتی بیومتریک‌ها (مانند چهره‌ها) را با استفاده از دستگاه‌های موجود (مانند گوشی‌های هوشمند، تأییدکننده‌های بلیط مبتنی بر تبلت) یا سخت‌افزارهای مخصوص شناسایی کنند. این تغییر تنها تدریجی نیست—بلکه تحول‌آفرین است. دلیل آن این است:

1. انعطاف‌پذیری: دوربین‌ها با چندین فرمت بلیط (کدهای دیجیتال، بلیط‌های چاپی، حتی کیف پول‌های موبایل) کار می‌کنند بدون اینکه نیاز به ارتقاء سخت‌افزاری برای هر سیستم جدید باشد.

2. مقیاس‌پذیری: یک ماژول دوربین می‌تواند جایگزین ده‌ها خواننده اختصاصی شود و این امر به آژانس‌های حمل و نقل کمک می‌کند تا خدمات خود را به مسیرها یا ایستگاه‌های جدید گسترش دهند.

3. داده‌های مبتنی بر اطلاعات: فراتر از تأیید بلیط‌ها، دوربین‌ها می‌توانند داده‌های ناشناس درباره الگوهای استفاده از خدمات (مانند ساعات اوج، ایستگاه‌های شلوغ) جمع‌آوری کنند تا به سازمان‌ها در بهینه‌سازی برنامه‌ها و ظرفیت کمک کنند.

چگونه ماژول‌های دوربین قدرت بلیط‌فروشی مدرن را تأمین می‌کنند: فناوری‌های کلیدی

ماژول‌های دوربین در بلیت‌فروشی حمل و نقل تنها «وب‌کم‌هایی که برای قطارها دوباره استفاده شده‌اند» نیستند—آن‌ها سیستم‌های تخصصی هستند که برای عملکرد قابل اعتماد در محیط‌های سخت (مانند نور خورشید شدید، باران، لرزش‌ها) و در سرعت‌های بالا (مانند تأیید بلیت در حین عبور یک مسافر از گیت) طراحی شده‌اند. بیایید فناوری‌های اصلی که این امکان را فراهم می‌کنند بررسی کنیم:

1. حسگرهای تصویر با وضوح بالا

چشم‌های سیستم، حسگرهای تصویری (معمولاً حسگرهای CMOS) تصاویری واضح را حتی در نور کم یا حرکت سریع ثبت می‌کنند. به عنوان مثال، یک حسگر با وضوح 5MP می‌تواند به سرعت یک کد QR را روی صفحه نمایش یک گوشی هوشمند اسکن کند، حتی اگر سوارکار با سرعت 2-3 مایل در ساعت حرکت کند (که در ایستگاه‌های شلوغ مترو رایج است). حسگرهای پیشرفته همچنین "تاری حرکت" را کاهش می‌دهند - ویژگی‌ای حیاتی برای اعتبارسنجی در گیت‌های ورود یا در اتوبوس، جایی که سوارکاران برای اسکن توقف نمی‌کنند.

2. لنزهای اپتیکی بهینه‌سازی‌شده

لنزها برای محیط حمل و نقل طراحی شده‌اند: لنزهای واید (عریض) منطقه وسیع‌تری را پوشش می‌دهند (به عنوان مثال، درب اتوبوس که چندین مسافر سوار می‌شوند)، در حالی که لنزهای تله‌فوتو بر جزئیات کوچک تمرکز می‌کنند (به عنوان مثال، یک بارکد کوچک روی بلیط چاپی). بسیاری از لنزها همچنین دارای پوشش‌های ضد تابش هستند تا با نور مستقیم خورشید یا نور شدید داخلی مقابله کنند—مشکلاتی که اغلب باعث می‌شد اسکنرهای QR اولیه ناکام بمانند.

3. هوش مصنوعی و یادگیری ماشین (ML) در زمان واقعی

این جایی است که ماژول‌های دوربین فراتر از "اسکن" به "اعتبارسنجی هوشمند" حرکت می‌کنند. الگوریتم‌های هوش مصنوعی داخلی سه کار حیاتی انجام می‌دهند:

• به سرعت فرمت‌های معتبر را شناسایی کنید: آن‌ها در عرض میلی‌ثانیه بین کدهای QR قانونی (از برنامه حمل و نقل) و کدهای جعلی (مانند تصاویر فتوشاپ شده) تمایز قائل می‌شوند.

• کاهش خطاها: هوش مصنوعی برای کدهای کج یا تار (به عنوان مثال، اگر تلفن یک سوارکار کج باشد) اصلاح می‌کند و اشیاء نامربوط (به عنوان مثال، یک بروشور در دست سوارکار) را نادیده می‌گیرد.

• بی‌نام‌سازی بیومتریک: برای سیستم‌هایی که از شناسایی چهره استفاده می‌کنند (به عنوان مثال، برای دارندگان بلیط فصل)، هوش مصنوعی اطمینان می‌دهد که داده‌های سوارکار رمزگذاری شده و به عنوان تصاویر کامل ذخیره نمی‌شوند—که به نگرانی‌های حریم خصوصی رسیدگی می‌کند.

4. محاسبات لبه

برای جلوگیری از تأخیرها، ماژول‌های دوربین داده‌ها را "در لبه" (بر روی خود دستگاه) پردازش می‌کنند و به جای ارسال آن به یک سرور از راه دور. این بدان معناست که اعتبارسنجی بلیط در کمتر از 0.5 ثانیه انجام می‌شود—به اندازه کافی سریع تا خطوط در حال حرکت باقی بمانند، حتی در ساعات شلوغ. محاسبات لبه همچنین قابلیت اطمینان را اضافه می‌کند: اگر اینترنت قطع شود، سیستم هنوز هم کار می‌کند، بر خلاف راه‌حل‌های فقط ابری.

برنامه‌های اصلی: جایی که ماژول‌های دوربین تأثیرگذار هستند

ماژول‌های دوربین فناوری "یک اندازه برای همه" نیستند - آن‌ها به حالت‌های مختلف حمل و نقل، از اتوبوس‌ها تا قطارهای پرسرعت، سازگار می‌شوند. در زیر رایج‌ترین و تأثیرگذارترین موارد استفاده آورده شده است، با مثال‌های واقعی برای نشان دادن ارزش آن‌ها.

1. اتوبوس و مترو: اعتبارسنجی بلیط QR/بارکد

این رایج‌ترین کاربرد است. سواران بلیت‌های دیجیتال را از طریق یک اپلیکیشن حمل و نقل خریداری می‌کنند که یک کد QR منحصر به فرد تولید می‌کند. هنگام سوار شدن، آن‌ها گوشی هوشمند خود را به سمت یک دستگاه تأییدکننده مجهز به دوربین (نصب شده در نزدیکی درب اتوبوس یا گیت ورودی مترو) نگه می‌دارند. دوربین کد را اسکن می‌کند، هوش مصنوعی صحت آن را تأیید می‌کند و دستگاه تأییدکننده برای تأیید ورود بوق می‌زند—همه این‌ها در کمتر از یک ثانیه انجام می‌شود.

به عنوان مثال: قطارهای SMRT سنگاپور در سال 2021 دستگاه‌های کارت‌خوان سنتی را با تأییدکننده‌های QR مبتنی بر دوربین جایگزین کردند. در عرض شش ماه، زمان سوار شدن در ساعات اوج 30٪ کاهش یافت و شکایات مسافران درباره "اسکن‌های ناموفق" 45٪ کاهش یافت. این سیستم همچنین از چندین اپلیکیشن پرداخت (مانند Grab، Singtel) پشتیبانی می‌کند و به مسافران گزینه‌های بیشتری می‌دهد.

ایستگاه‌های قطار: شناسایی چهره برای بلیت‌های فصلی

برای مسافران روزانه، دست و پنجه نرم کردن با یک تلفن یا کارت هر روز یک دردسر است. ماژول‌های دوربین این مشکل را با بلیت‌زنی تشخیص چهره حل می‌کنند: مسافران یک بار (از طریق اپلیکیشن حمل و نقل یا یک کیوسک) چهره خود را ثبت می‌کنند و بلیت فصلی آن‌ها به بیومتریک‌هایشان متصل می‌شود. هنگام ورود به ایستگاه، آن‌ها به سادگی از کنار یک دوربین عبور می‌کنند—بدون نیاز به تلفن یا کارت.

مثال: راه‌آهن JR شرق توکیو در سال 2022 یک سیستم بلیت‌زنی با شناسایی چهره برای مسافران خط یامانوت راه‌اندازی کرد. داده‌های اولیه نشان داد که 80% از کاربران گزارش کردند که ورود سریع‌تری داشتند و این سیستم تراکم گیت‌های ورود را 25% کاهش داد. این فناوری از هوش مصنوعی متمرکز بر حریم خصوصی استفاده می‌کند: داده‌های چهره به عنوان یک "الگو" (رشته‌ای از اعداد، نه یک عکس) ذخیره و رمزگذاری می‌شود.

3. اشتراک دوچرخه: بلیط‌گذاری قفل هوشمند

اشتراک‌گذاری دوچرخه بخشی کلیدی از حمل و نقل شهری است، اما سیستم‌های سنتی به کلیدهای فوب یا قفل‌های بلوتوثی مبتنی بر اپلیکیشن وابسته بودند که هر دو دارای نقص‌هایی بودند (فوب‌ها گم می‌شوند، بلوتوث در مناطق شلوغ دچار مشکل می‌شود). ماژول‌های دوربین در قفل‌های دوچرخه اکنون کدهای QR روی تلفن‌های سواران را اسکن می‌کنند تا دوچرخه را باز کنند و همچنین وضعیت دوچرخه (به عنوان مثال، لاستیک پنچر) را با گرفتن عکس قبل و بعد از استفاده تأیید می‌کنند.

مثال: شرکت Mobike چین در سال 2020 قفل‌های دوچرخه خود را با ماژول‌های دوربین به‌روزرسانی کرد. این سیستم "شکست‌های باز کردن قفل" را 60% کاهش داد و ادعاهای خسارت کاذب را کاهش داد (زیرا دوربین وضعیت دوچرخه را ضبط می‌کند). سواران همچنین از زمان‌های باز کردن قفل سریع‌تر بهره‌مند می‌شوند—از 3 ثانیه (بلوتوث) به 1 ثانیه (اسکن QR).

4. فرودگاه‌ها و راه‌آهن پرسرعت: کیوسک‌های صدور بلیط خودکار

فرودگاه‌ها و ایستگاه‌های راه‌آهن پرسرعت حجم بالایی از مسافران را مدیریت می‌کنند که بسیاری از آن‌ها نیاز دارند تا به سرعت بلیط‌ها را چاپ کنند یا رزروها را تأیید کنند. ماژول‌های دوربین در کیوسک‌های خودخدمات پاسپورت‌ها را اسکن می‌کنند (از طریق OCR یا شناسایی نوری کاراکترها) تا جزئیات رزرو را استخراج کنند و همچنین کدهای QR را از بلیط‌های سوار شدن موبایلی اسکن می‌کنند تا بلیط‌های فیزیکی را چاپ کنند.

به عنوان مثال: فرودگاه هیترو لندن در سال 2023 کیوسک‌های خودخدمات مجهز به دوربین را برای بلیط‌های قطار به مرکز شهر نصب کرد. این کیوسک‌ها کدهای QR تلفن همراه یا گذرنامه‌های مسافران را اسکن می‌کنند و می‌توانند بلیط‌ها را در 10 ثانیه چاپ کنند—نصف زمان کیوسک‌های سنتی. فرودگاه گزارش داد که خطوط در باجه‌های بلیط 35% کاهش یافته است.

مزایای ماژول‌های دوربین برای سازمان‌های حمل و نقل و مسافران

انتقال به سیستم بلیط‌فروشی مبتنی بر دوربین تنها به معنای "فناوری جدید" نیست - این سیستم مزایای ملموسی برای هر دو طرف، یعنی سازمان‌های حمل و نقل (کسانی که سیستم‌ها را می‌سازند) و مسافران (کسانی که از آن‌ها استفاده می‌کنند) ارائه می‌دهد. بیایید این مزایا را بررسی کنیم:

برای سازمان‌های حمل و نقل

• کاهش هزینه‌های عملیاتی: ماژول‌های دوربین جایگزین خواننده‌های اختصاصی گران‌قیمت (مانند اسکنرهای RFID) می‌شوند و نیاز به بازرسان بلیط دستی را کاهش می‌دهند. یک مطالعه در سال 2023 توسط انجمن بین‌المللی حمل و نقل عمومی (UITP) نشان داد که سازمان‌هایی که از بلیط‌گذاری با دوربین استفاده می‌کنند، هزینه‌های سالانه بلیط‌گذاری را 20-30% کاهش داده‌اند.

• کاهش تقلب: دوربین‌های مجهز به هوش مصنوعی بلیت‌های تقلبی (مانند کدهای QR کپی شده) را که سیستم‌های سنتی از دست می‌دهند، شناسایی می‌کنند. به عنوان مثال، سیستم حمل و نقل RATP پاریس پس از راه‌اندازی تأییدکننده‌های دوربین در سال 2021، کاهش 50 درصدی در تقلب بلیت را گزارش داد.

• داده‌های بهتر درباره استفاده از خدمات: دوربین‌ها داده‌های ناشناس را جمع‌آوری می‌کنند که نشان می‌دهد چند مسافر از هر ایستگاه استفاده می‌کنند، چه زمانی سفر می‌کنند و کدام روش‌های بلیط‌گیری را ترجیح می‌دهند. این به سازمان‌ها کمک می‌کند تا برنامه‌ها را تنظیم کنند (به عنوان مثال، افزودن اتوبوس‌های بیشتر در ساعات اوج) و تبلیغات هدفمند طراحی کنند (به عنوان مثال، تخفیف‌های خارج از ساعات اوج).

برای سوارکاران

• سوار شدن سریع‌تر: دیگر نیازی به دست و پنجه نرم کردن با پول نقد، کارت‌ها یا اتصالات بلوتوث کند نیست. اسکن‌های دوربین کمتر از یک ثانیه طول می‌کشد، بنابراین صف‌ها سریع‌تر حرکت می‌کنند—که در زمان رفت و آمد صبحگاهی حیاتی است.

• راحتی بیشتر: سوارکاران می‌توانند از گوشی‌های هوشمند خود (چیزی که قبلاً همراه دارند) به جای خرید بلیت‌های فیزیکی یا حمل یک کارت ترانزیت جداگانه استفاده کنند. این موضوع به‌ویژه برای گردشگران مفید است، زیرا نیازی به خرید یک کارت محلی ندارند.

• کاهش استرس: دیگر نگران گم کردن کارت حمل و نقل یا خراب شدن نوار مغناطیسی نباشید. بلیط‌های دیجیتال روی گوشی ذخیره می‌شوند و شناسایی چهره به این معنی است که نیازی به حمل هیچ چیزی نیست.

چالش‌ها و نحوه غلبه بر آن‌ها

در حالی که ماژول‌های دوربین مزایای زیادی را ارائه می‌دهند، اما بدون چالش نیستند. سازمان‌های حمل و نقل باید به این چالش‌ها رسیدگی کنند تا از پذیرش موفق اطمینان حاصل کنند:

1. سازگاری با محیط زیست

دوربین‌ها در شرایط شدید با مشکل مواجه می‌شوند: باران شدید، برف یا نور مستقیم خورشید می‌تواند اسکن‌ها را تار کند. راه حل؟ استفاده از سخت‌افزار مقاوم در برابر آب و هوا (به عنوان مثال، محفظه‌های دوربین با درجه IP65 که در برابر گرد و غبار و آب محافظت می‌کنند) و هوش مصنوعی که برای نورپردازی تنظیم می‌شود (به عنوان مثال، روشنایی خودکار برای روزهای آفتابی). به عنوان مثال، MTA نیویورک از دوربین‌های با درجه IP67 در ایستگاه‌های مترو استفاده می‌کند که می‌توانند در برابر باران شدید و حتی سیلاب‌های موقتی مقاومت کنند.

2. نگرانی‌های حریم خصوصی داده‌ها

تشخیص چهره، به ویژه، نگرانی‌های حریم خصوصی را به همراه دارد. سوارکاران نمی‌خواهند چهره‌هایشان ذخیره یا سوءاستفاده شود. برای حل این مشکل، سازمان‌ها باید:

• استفاده از پردازش روی دستگاه: داده‌های صورت هرگز به ابر ارسال نمی‌شوند؛ بلکه به عنوان یک الگوی رمزگذاری شده بر روی تأییدکننده پردازش و ذخیره می‌شوند.

• شفاف باشید: به مسافران بگویید که داده‌های آنها چگونه استفاده می‌شود (به عنوان مثال، "فقط برای تأیید بلیط—بدون اشتراک‌گذاری با طرف‌های سوم") و به آنها اجازه دهید که انصراف دهند (به عنوان مثال، به جای آن از یک کد QR استفاده کنید).

• پیروی از مقررات: با قوانینی مانند GDPR اتحادیه اروپا یا CCPA کالیفرنیا که قوانین سختی برای داده‌های بیومتریک تعیین می‌کنند، مطابقت داشته باشید.

3. هزینه و سازگاری

ارتقاء به سیستم‌های مبتنی بر دوربین نیاز به سرمایه‌گذاری اولیه دارد. آژانس‌های حمل و نقل کوچکتر ممکن است با هزینه‌ها مشکل داشته باشند، اما راه‌حل‌هایی وجود دارد:

• کوچک شروع کنید: سیستم را در یک مسیر یا ایستگاه آزمایش کنید قبل از اینکه گسترش دهید.

• از دستگاه‌های موجود استفاده کنید: بسیاری از آژانس‌ها تبلت‌ها (مجهز به دوربین) را به عنوان تأییدکننده به جای خرید سخت‌افزار جدید دوباره استفاده می‌کنند.

• همکاری با شرکت‌های فناوری: شرکت‌هایی مانند Cubic Transportation Systems یا HID Global برنامه‌های پرداخت انعطاف‌پذیری برای راه‌حل‌های صدور بلیط با دوربین ارائه می‌دهند.

روندهای آینده: آینده ماژول‌های دوربین در صدور بلیت حمل و نقل

آینده بلیط‌فروشی مبتنی بر دوربین حتی هیجان‌انگیزتر است—فناوری در حال پیشرفت است تا حمل و نقل را حتی بیشتر یکپارچه و هوشمند کند. در اینجا سه روندی که باید به آن‌ها توجه کنید آورده شده است:

1. نگهداری پیش‌بینی‌شده با قدرت هوش مصنوعی

دوربین‌ها فقط بلیت‌ها را تأیید نخواهند کرد—آن‌ها خود سیستم بلیت‌زنی را نیز نظارت خواهند کرد. هوش مصنوعی مشکلاتی مانند لنز کثیف (که باعث شکست در اسکن می‌شود) یا یک تأییدکننده معیوب را شناسایی کرده و تیم‌های نگهداری را قبل از اینکه مسافران مشکلی را متوجه شوند، مطلع خواهد کرد. به عنوان مثال، اگر نرخ موفقیت اسکن یک دوربین به زیر ۹۵٪ کاهش یابد، سیستم به طور خودکار یک اعلان برای تمیز کردن لنز ارسال خواهد کرد.

2. بلیط‌فروشی با واقعیت افزوده

واقعیت افزوده (AR) اسکن کردن را حتی آسان‌تر خواهد کرد. سوارکاران اپلیکیشن حمل و نقل خود را باز خواهند کرد و AR یک "هدف" را بر روی صفحه نمایش گوشی آن‌ها قرار خواهد داد و آن‌ها را راهنمایی خواهد کرد که آن را در نقطه مناسب برای دوربین نگه دارند. این کار خطاها را برای کاربران جدید یا کسانی که دارای نقص بینایی هستند کاهش خواهد داد.

3. ادغام بلیط‌فروشی چندرسانه‌ای

دوربین‌ها در حالت‌های مختلف حمل و نقل—اتوبوس، مترو، اشتراک دوچرخه و حتی قایق‌ها—با یک بلیط کار خواهند کرد. به عنوان مثال، یک مسافر می‌تواند یک کد QR را برای سوار شدن به مترو اسکن کند، سپس همان کد را برای باز کردن یک دوچرخه اسکن کند، همه این‌ها بدون نیاز به تغییر برنامه‌ها. این سیستم "یک بلیط برای همه" سفر چندحالت را (که بخشی کلیدی از تحرک پایدار شهری است) قابل دسترس‌تر خواهد کرد.

نتیجه‌گیری: ماژول‌های دوربین آینده‌ی صدور بلیت حمل و نقل هستند

سیستم صدور بلیط حمل و نقل عمومی از بلیط‌های کاغذی و پول نقد به‌طور قابل توجهی پیشرفت کرده است—اما جهش بعدی در این زمینه با استفاده از ماژول‌های دوربین به وقوع پیوسته است. این دستگاه‌های کوچک و هوشمند در حال حل بزرگ‌ترین مشکلات صنعت هستند: ناکارآمدی، تقلب و تجربه کاربری ضعیف. آن‌ها حمل و نقل را برای مسافران سریع‌تر، برای سازمان‌ها ارزان‌تر و برای نیازهای در حال تغییر سازگارتر می‌کنند.

با رشد شهرها و پیچیده‌تر شدن تحرک شهری، سیستم بلیط‌زنی مبتنی بر دوربین دیگر یک "نیاز اضافی" نخواهد بود - بلکه یک ضرورت خواهد بود. چه یک مسافر که از یک گیت چرخشی شناسایی چهره در توکیو عبور می‌کند و چه یک گردشگر که یک کد QR را برای سوار شدن به اتوبوس در پاریس اسکن می‌کند، ماژول‌های دوربین سفر را ساده‌تر، هوشمندتر و فراگیرتر می‌کنند.

پیام برای سازمان‌های حمل و نقل واضح است: فناوری دوربین را بپذیرید، به حریم خصوصی اولویت دهید و از کوچک شروع کنید. برای مسافران، آینده روشن است—دیگر هیچ سردرگمی، دیگر هیچ صفی، فقط سفر بی‌وقفه از نقطه A به نقطه B.

اعتبارسنجی کد QR، بیومتریک، صدور بلیت حمل و نقل عمومی

تماس

اطلاعات خود را وارد کنید و ما با شما تماس خواهیم گرفت.

درباره ما

محصولات

درباره ما

پشتیبانی

+8618520876676

+8613603070842

اخبار

leo@aiusbcam.com

vicky@aiusbcam.com

WeChat