انواع رایج دوربین های مورد استفاده در روبات های انسان نما عمومی

دوربین های دوچشمی دید دوچشمی انسان را تقلید می کنند و با استفاده از دو دوربین از زوایای مختلف جسم را می گیرند و با استفاده از اصل اختلاف منظر قابلیت درک عمق را ارائه می دهند. این به ربات اجازه می دهد تا موقعیت فضایی سه بعدی و اشیاء را حس کند و به درک سه بعدی از محیط دست یابد. هنگامی که ربات موارد را می گیرد، دوربین های دوچشمی می توانند موقعیت و وضعیت اقلام، دقت و میزان موفقیت در گرفتن را به دقت اندازه گیری کنند.

دوربین های عمقی می توانند مستقیماً اطلاعات عمق اجسام را بدست آورند. فناوری‌های رایج دوربین‌های عمقی شامل نور ساختاری و زمان روشن (ToF) است. دوربین های عمق نور ساختاریافته الگوهای نوری خاصی را بر روی سطح اجسام پخش می کنند و عمق اشیاء را بر اساس تغییر شکل الگوها محاسبه می کنند. از سوی دیگر، دوربین‌های ToF، فاصله اجسام را با اندازه‌گیری زمان لازم برای حرکت نور از گسیل تا بازگشت محاسبه می‌کنند. دوربین‌های عمقی قابلیت درک محیطی جامع‌تری را برای روبات‌ها فراهم می‌کنند و نقش مهمی در کارهایی مانند ناوبری ربات، اجتناب از موانع و تشخیص اشیا دارند.

دوربین‌های مادون قرمز می‌توانند تشعشعات مادون قرمز ساطع شده از اجسام را ضبط کنند و با شرایط نور محدود نمی‌شوند و به آن‌ها اجازه می‌دهد به طور معمول در محیط‌های کم نور یا تاریک عمل کنند. در زمینه‌هایی مانند نظارت امنیتی و صنعتی، دوربین‌های مادون قرمز به ربات‌های انسان‌نمای عمومی کمک می‌کنند تا تصاویر حرارتی از اشیاء هدف را دریافت کنند، امکان نظارت بر دما، ردیابی هدف حرارتی و درک بصری در محیط‌های تاریک را فراهم می‌کنند.

RGB معمولی دوربین ها اطلاعات تصویر را از طریق سه کانال رنگی قرمز (R)، سبز (G) و آبی (B) ضبط کنید و می توانید رنگ های غنی و بافت ظریف را ارائه دهید. این نوع دوربین برای سناریوهایی که الزامات بالایی بر روی ظاهر و تشخیص رنگ اشیا اعمال می‌شود، مانند تشخیص چهره، طبقه‌بندی اشیا و تصویر مناسب است و به روبات‌ها درک بصری اولیه از محیط اطراف را ارائه می‌دهد.