مقایسه فناوری‌های بهبود کیفیت تصویر دوربین

اینجا یک مقایسه از چندین است دوربینتکنولوژی‌های بهبود کیفیت تصویر

اصل:

ISP یک فناوری است که سیگنال‌های خام تولید شده توسط حسگر تصویر در داخل دوربین را پردازش می‌کند. این فناوری اصلی شامل کنترل خودکار اکسپوژر (AEC)، تعادل خودکار (AWB)، اصلاح رنگ، کاهش نویز، تیز کردن و مراحل دیگر است. به عنوان مثال، AEC به طور خودکار زمان اکسپوژر و گین حسگر را بر اساس شدت نور صحنه تنظیم می‌کند تا روشنایی تصویر مناسب را اطمینان دهد؛ AWB انحراف رنگی که توسط منابع نور مختلف (مانند نور خورشید، چراغ‌های فلورسنت، چراغ‌های فلورسنت) ایجاد می‌شود را اصلاح می‌کند.

مزایا:

می‌تواند به طور موثر کیفیت اساسی تصویر را بهبود بخشد و آن را از نظر روشنایی و رنگ جذاب‌تر کند. می‌تواند تصاویر را به صورت زمان واقعی پردازش کرده و بهینه‌سازی تصویر را در حین عکس‌برداری انجام دهد، بدون تأثیر بر عملکرد زمان واقعی دوربین. دارای تطابق خوب با شرایط نوری و صحنه‌های عکس‌برداری مختلف است و می‌تواند از طریق تنظیمات پارامترهای خودکار، کیفیت تصویر نسبتاً پایداری تولید کند.

معایب:

کارایی ISP توسط سخت‌افزار و پیچیدگی الگوریتم محدود می‌شود. برخی دوربین‌های ارزان قادر به ارائه توابع بهینه‌سازی تصویر پیشرفته نیستند. برای مسائل تصویر پیچیده مانند نویز شدید یا انحراف رنگ، ISP به تنهایی ممکن است نتواند مشکل را کاملاً حل کند.

اصل:

بازسازی با کیفیت بالا یک فناوری است که تصاویر با وضوح پایین را از طریق الگوریتم‌ها یا ماژول‌های سخت‌افزاری به تصاویر با وضوح بالا تبدیل می‌کند. این فناوری از دانش پیشین در تصویر (مانند اطلاعات لبه، اطلاعات بافت) و همبستگی بین فریم‌های تصاویر برای بازسازی تصویر استفاده می‌کند. به عنوان مثال، با تجزیه و تحلیل چند تصویر با وضوح پایین از یک شیء مشابه، از تفاوت‌ها و تشابه‌های کوچک آن‌ها برای تولید یک تصویر با وضوح بالا استفاده می‌کند.

مزایا:

می‌تواند به طور قابل توجهی وضوح تصویر را افزایش دهد و جزئیات را واضح‌تر کند که برای صحنه‌هایی که نیاز به مشاهده دارند (مانند تشخیص چهره در نظارت، تصویربرداری پزشکی) بسیار مفید است. این می‌تواند تا حدودی کمبود وضوح در حسگر تصویر را جبران کند و عملکرد موجود را بهبود بخشد.

معایب:

الگوریتم دارای پیچیدگی محاسباتی بالا است و نیازمند منابع محاسباتی زیادی می‌باشد. اگر عملکرد سخت‌افزار کافی نباشد، ممکن است منجر به کاهش سرعت پردازش و عدم دستیابی به پردازش به صورت زمان واقعی شود. اثر بازسازی به شدت تحت تأثیر کیفیت تصویر ورودی و دقت الگوریتم قرار دارد. اگر کیفیت تصویر با وضوح پایین بسیار ضعیف باشد (مانند بی‌وضوحی شدید، نویز بیش از حد)، تصویر بازسازی شده با رزولوشن بالا ممکن است دارای آرتیفکت‌ها و مشکلات دیگر باشد.

اصل:

این فناوری با جابجایی فیزیکی گروه لنز یا حسگر تصویر، جبران لرزش دوربین در حین عکاسی را انجام می‌دهد. به عنوان مثال، در حین عکاسی دستی، هنگام شناسایی لرزش، گروه لنز به جهت و مقدار معکوس لرزش حرکت می‌کند، اطمینان حاصل می‌شود که نور به درستی بر روی حسگر تصویر تمرکز کرده و از ایجاد تاری عکس ناشی از لرزش جلوگیری می‌کند.

این یک فناوری ضد لرزش مبتنی بر نرم افزار است. اصلی‌ترین وظیفه آن تجزیه و تحلیل مسیر حرکت اشیاء در دنباله تصاویر است، که با کاهش لرزش از طریق برش، ترجمه و جبران تصویر انجام می‌دهد. به عنوان مثال، هنگام شناسایی لرزش صفحه، الگوریتم EIS تصویر را به طور مناسب برش می‌زند تا پایداری نسبی موضوع حفظ شود.

مزایا:

استابیل‌سازی تصویر نوری: اثر ضد لرزش طبیعی‌تر است و می‌تواند به طور موثر اثر خوردگی تصویر ناشی از لرزش دستی یا دستگاه را کاهش دهد. این اثر به خصوص زمانی موثر است که اشیاء در حال حرکت عکسبرداری می‌شوند یا در شرایط نور کم دستی عکاسی می‌شود.

تثبیت تصویر الکترونیکی: هیچ قطعه اپتیکی اضافی لازم نیست، که باعث کاهش هزینه می‌شود. همچنین اجرای آن در دستگاه‌های کوچک یا دوربین‌ها با محدودیت‌های فضایی آسان‌تر است.

معایب:

این باعث افزایش هزینه و اندازه دوربین می‌شود، زیرا یک ساختار مکانیکی پیچیده برای حرکت لنز یا سنسور نیاز است.

تصویرسازی الکترونیکی: ممکن است منجر به برش تصویر و کاهش دیدگاه تنگ‌تر شود. پردازش همچنین می‌تواند باعث کاهش وضوح و کیفیت تصویر شود، به ویژه زمانی که تکان‌های زیادی وجود داشته باشد که می‌تواند منجر به انحراف تصویر شود.