مکانیسم‌های تمرکز ماژول‌های دوربین

مکانیسم‌های تمرکز ماژول‌های دوربین اصلی شامل انواع زیر است:

تفکیک تفاوت تمرکز خودکارCDAF به فارسی ترجمه می‌شود به این صورت: توابع توجه ترکیبی تطبیقیبله

این روش موقعیت فوکوس را با تجزیه و تحلیل تغییرات در کنتراست تصویر تعیین می‌کند. فوکوس به عنوان دقیق در نظر گرفته می‌شود زمانی که کنتراست در حالت بیشینه خود باشد.

تشخیص فاز خودکار (PDAF)PDAF به فارسی ترجمه می‌شود به این صورت: فاز تشخیص فازی تمرکزیبله

این تکنیک از پیکسل‌های تشخیص فاز اختصاصی برای اندازه‌گیری تفاوت فاز نور از شیء استفاده می‌کند، که امکان تعیین سریع موقعیت فوکوس را فراهم می‌کند. PDAF به طور کلی سریع‌تر از CDAF است، به ویژه در شرایط نور کم.

تمرکز دستی (MF):

کاربران با دستی تنظیم موقعیت فوکوس را با چرخاندن لنز یا استفاده از اسلایدر روی دوربین یا رابط تلفن همراه انجام می‌دهند. این روش معمولاً در شرایطی استفاده می‌شود که نیاز به کنترل دقیق بر روی فوکوس وجود دارد، مانند عکاسی ماکرو.

تمرکز ثابتFF in Persian is "اف اف".با تشکر

موقعیت فوکوس ماژول دوربین ثابت است و برای صحنه‌هایی مناسب است که فاصله فوکوس نیازی به تنظیم ندارد، مانند برخی از موارد امنیتی.

تمرکز خودکار با کمک لیزر/فروسرخ (Laser/Infrared AF):

این روش از لیزر یا درون به فارسی استفاده می‌کند.نور قرمز به منظور کمک به تمرکز، به ویژه در شرایط نوری، افزایش دقت و سرعت فوکوس را افزایش می دهد.

سیستم فوکوس هیبرید (Hybrid AF):

این سیستم ترکیبی از مزایای فناوری‌های فوکوس PDAF و DAF است. این سیستم به طور معمول در دوربین‌ها و گوشی‌های هوشمند پرچمدار برای ارائه عملکرد فوکوس خودکار سریع و دقیق استفاده می‌شود.

دوگانه پیکسل فوکوس خودکار (Dual Pixel AF)

هر پیکسل شامل دو فتودیود است که می‌توانند به طور همزمان تفاوت فاز را اندازه‌گیری کنند و عملکرد فوکوس دقیق‌تری فراهم کنند.

تمرکز خودکار عمق حسگر (Depth Sensing AF):

این روش از یک سنسور عمق (مانند ToF، نور ساختاری) برای اندازه گیری فاصله تا شی استفاده می کند، بنابراین در فوکوس کمک می کند. این تکنولوژی به ویژه در شرایط نور کم مفید است.

هر روش تمرکز دارای ویژگی‌ها و شرایط قابل اعمال خود است. انتخاب اینکه کدام روش باید استفاده شود، بستگی به نیازهای خاص برنامه و شرایط محیطی دارد.